Simone Derksen (51),
Import- Boekeloër.
Werkt met plezier, moeder van puber, eigenwijs, hartelijk, recht door
zee (zeggen ze en denkt ze). Mag Boekelo, haar bewoners en,
niet in de laatste plaats zichzelf, op de hak nemen in deze column.

De allereerste zin die ik schrijf voor deze nieuwe rubriek (wees gerust, we zien even aan hoe het bevalt) is in het Engels. Geen pre, ik houd van Nederlandse woorden. Maar neemt u het mij niet kwalijk, mag het voor één keer? ‘The Seven Year Itch’ suggereert dat het geluk in een relatie na ongeveer zeven jaar afneemt. De vertaling van ‘itch’ is overigens ‘jeuk’. Klinkt onaardig.

Komende maand wonen wij zeven jaar in Boekelo. Hoe is de verstandhouding? Zijn er -nog steeds kriebels van het verliefd zijn? Is er een verbintenis -al dan niet voor het leven- of wil ik soms weg. Eerlijk? Het wisselt. Het is een beetje mijn dorp geworden. Met aandacht, liefde, bemoeienis, roddel en achterklap. Soms benauwt het, vaker nog ontroert het mij.

Zwembad! Museum!
Boekelo: het dorp waar tijdens de eerste gepresenteerde plannen voor een nieuwbouwwijk in 2004 vele voorstanders maar ook critici waren. Uiteindelijk streken er circa 800 nieuwbouwbewoners in 265 woningen/appartementen* neer. We, deze bewoners, kregen, als ik gemakshalve even een rechtszaak tegen de projectontwikkelaar vergeet, een warm welkom. Van de ondernemers en van elkaar. Eerlijk is eerlijk: de Boekelose Stoomblekerij is een mooi project geworden. Al zijn de opties voor een zwembad, museum en/of grand café nooit gerealiseerd.

Op de pof
Wie wil integreren in Boekelo voetbalt en/of tennist en haalt tenminste een deel van zijn/haar boodschappen in deze plaats. En dan kan het zomaar zijn dat je de Coop, zonder portemonnee, binnenloopt, pakjes frisdrank en iets lekkers mee grijpt. Omdat er fietsverkeersexamen is en jouw groepje kinderen broodloos in de lunchpauze moet fietsen. “Neem maar mee, het betalen komt later wel”, roept Jaap. En weg ben je. Of neem Karin (ten Brincke) die -echt waar- een groot schrift heeft waar keurig ingeschreven wordt dat een gedeelte van de fiets waar je als kind voor spaart, gebracht is. Mijn toen achtjarige zoon stapte onbevangen op zijn oude fiets en kwam met gloeiende wangen terug! ‘Nog maar € 150 euro te gaan’. En toen de fiets daadwerkelijk, na drie enigszins gesponsorde sessies, bij elkaar was gespaard en hij deze vlak voor zijn verjaardag ophaalde, zaten er toeters en bellen aan. Letterlijk. Gekregen: van Karin.

Wij vieren feest
Boekelo: het dorp waar Enschedese politici graag te gast zijn. De wethouder komt opdraven als de straatstenen van de Beckumerstraat eruit gaan, waar hij aanwezig is als deze straat er weer in ligt en waar we afgelopen week vierden dat het Bleekerijplein is aangelegd. Met wethouder, allicht. En de (Twentsche) Courant…

Boekelo: waar de wijkagent op dinsdagavond in de Nederlandse Hervormde Kerk een eigen kamertje had en hij met Koninginnedag de bekertjes met water voor de hardlopers vulde. Omdat er eensgezind feest gevierd wordt, zonder averij. Waar de Dorpsraad maandelijks vergadert. Nostalgisch vind ik de vergadertafel met de veertien dorpsleden op een rij, en wij, als vijfkoppig publiek, erbij. Waar de slager nog slacht, waar de bakker niet meer bakt, maar waar de kroegbaas soms wel dronk. Waar tijdens de Boekeler avonden onze dorpsgenoten te kijk worden gezet en het achter de coulissen net zo gezellig schijnt te zijn als in de zaal. Boekelo: het dorp met de vele prinsen, waar nooit een prinses de carnavalsscepter zal zwaaien. En laat ik dat nou weer mooi vinden. Boekelo, waar Peter Vermeulen een lied over schreef en zingt. Dochter Margot neemt het over. En ik slik als ik het hoor en de nostalgische foto’s zie.

Eeuwige trouw?
Boekelo: eeuwig trouw? Dat kan ik je niet beloven. Maar die eerste zeven jaar heb ik gered. En ‘trouw zijn’, misschien moet dat in het aard van het beestje zitten. Maar dat zijn andere achterklapverhalen van een andere orde.

P.S.: is het u opgevallen? Het geheim van Boekelo. De etalage op de eerste verdieping van Modezaak La Deut?
* Bron: Ter Steege, waarvoor dank!