Columns
-
THE SEVEN YEAR ITCH
Simone Derksen (51), Import- Boekeloër. Werkt met plezier, moeder van puber, eigenwijs, hartelijk, recht door zee (zeggen ze en denkt ze). Mag Boekelo, haar bewoners en, niet in de laatste plaats zichzelf, op de hak nemen in deze column. De allereerste zin die ik schrijf voor deze nieuwe rubriek (wees gerust, we zien even aan hoe het bevalt) is in het Engels. Geen pre, ik houd van Nederlandse woorden. Maar neemt u het mij niet kwalijk, mag het voor één keer? ‘The…
Lees meer → -
HET PARADEPAARDJE VAN BOEKELO: DE MILITARY
Simone Derksen (51), Import-Boekeloër. Mag Boekelo, haar bewoners en, niet in de laatste plaats, zichzelf op de hak nemen in deze tweede column. Maar is ‘vandaag’ trots. Tijdens een televisie-uitzending op NPO 1 herstelde de geïnterviewde zich. Hij noemde ‘Military Enschede’ om dat direct te corrigeren in ‘Military Boekelo’. En, als lezers onder elkaar, dat is toch echt de juiste benaming! Waar een klein dorp groot in kan zijn. Op de vrijdag, de dag voor de fantastische cross, mocht ik onverwachts mee naar de…
Lees meer → -
MONOPOLY
Simone Derksen (51), Import- Boekeloër. Werkt met plezier, moeder van puber. ‘Jezelf op de kaart zetten’. Ik word een beetje kriegel van deze zin. Tegelijkertijd is het mijn vak -als ik dat zo mag noemen- om bedrijven en diensten zichtbaar te maken. Giethoorn heeft dat dit jaar goed gedaan: het staat vermeld op de wereldeditie ter gelegenheid van het tachtigjarig bestaan van het Monopolyspel, naast steden zoals Hong Kong, Istanbul, Tokio, Sydney en New York! ‘Chinezen zien Giethoorn als klein Venetië’, zo kopte recentelijk…
Lees meer → -
MAAR AL BEN JE UIT DE OORLOG, GAAT DE OORLOG OOIT UIT JOU?
Column Simone Derksen (51), import-Boekeloër. Op 7 december stond het bericht, ‘Op de locatie Tesinkweide in het buitengebied van Boekelo worden vanaf maart vijftig jonge asielzoekers opgevangen. Het gaat om alleenstaande minderjarige vluchtelingen met een formele verblijfstatus’, amper op de website van de Twentsche Courant Tubantia of het werd, op Facebook, gedeeld door een Boekeloër. ‘Oeffff”, was het onderschrift. Al vlug werd er gereageerd, door inwoners van ons dorp, maar zeker ook van (ver) daarbuiten. “Opzouten met die gasten”, “Het gaat om geld, verder niet”, was…
Lees meer → -
TEGEN BETER WETEN IN
Simone Derksen (51) Import-Boekeloër. Over mannen met woeste baarden. Waar ze misschien zelf toch een zwak voor heeft. Al die willen te kaap’ren varen Moeten mannen met baarden zijn Jan, Pier, Tjoris en Corneel Die hebben baarden, die hebben baarden Jan, Pier, Tjoris en Corneel Die hebben baarden, zij varen mee Het is mijn valkuil, woeste mannen met donkere stoppelbaarden veroverden mijn hart. Jaren geleden, jarenlang. Het type man dat niet van 09.00 – 17.00 werkte, maar vaak wel tot diep in…
Lees meer → -
DE BUREN
Simone Derksen (51) Over een goede buur, met verrassende eigenschappen! Binnen een dorp gelden vaak ongeschreven ‘wetten’. Zo zetten we in onze straat nooit de auto op de plek van de buurman. Sterker nog: ons bezoek jagen we van ‘zijn’ parkeerplaats af. We groeten als we mensen op straat tegenkomen. Op de Beldershoekweg (een smalle weg met links en rechts bomen), de afslag richting Hengelo tussen Boekelo en Haaksbergen, zetten we onze auto aan de kant en we verwachten een ‘dank je wel’ van de…
Lees meer → -
COLLECTEREN
Simone Derksen (51) Schrijft. Soms ongenuanceerd. U zit, aan het begin van de avond, eindelijk op de bank. Of, misschien nog beter, u bent aan het (na)tafelen. Er wordt gebeld: collecte. En ja, hoe u ook begaan bent met allerlei goede doelen, eigenlijk heeft u geen zin om open te doen. En misschien doet u dat ook niet. Ik ben zo’n collectant. Voor de KWF (Kankerbestrijding). En ik voel met u mee. Om meteen de angel eruit te trekken: de directeur van het KWF…
Lees meer → -
PAREL VAN BOEKELO
Simone Derksen (51) Neemt zichzelf en Boekelo op de hak. Maar deelt vandaag een compliment uit. Ze oogt fragiel, maar haar warmte en belangstelling blijft. ’s Ochtends vroeg, op mijn verjaardag, is er een kaartje door de brievenbus gegooid. Ik herken haar handschrift: schuin geschreven, netjes. Een postcode ontbreekt. ‘Hoe komt dat kaartje hier’, bedacht ik mij dit jaar. Heeft ze één van haar zonen ingeschakeld of is ze toch, zo vroeg op de dag, in de auto gestapt en hier heel rustig naar…
Lees meer → -
“DOE MIJ DIE € 32.000.000 MAAR. HIJ LIGT NOG OP DE PLANK”
Simone Derksen (51) Denkt een mening te kunnen hebben over FC Twente. Maar slaat vast de plank mis (Of legt de bal voor open doel). “Kö’j bier schoev’n.” (“Kun je bier -op de tribune- doorschuiven?”) Dat was de vraag aan mijn toen twaalfjarige zoon. Ja, dat kon hij wel. Dus mocht hij op zaterdagavond mee naar FC Twente. Met de vader van een vriendje, de kameraden van deze man en zijn andere twee zonen. Het werd de avond van zijn (sport)- leven. Sjaal om de…
Lees meer → -
DAMES (OVER DE HEREN. EN EEN BLIK IN DE SPIEGEL)
Simone Derksen (51) Over man-vrouw gebruiksaanwijzingen. Een kleine greep, neemt u het vooral met een korrel, (schep) Boekeloos zout. Dames, gaat u er maar eens voor zitten als u wilt. Spiedt eens naar links of naar rechts. Mogelijk krijgt u een man in het vizier, uw man wel te verstaan. Gefeliciteerd! Want hoe stoer vrijgezellen ook beweren dat het leven ‘één groot feest is’, een brede schouder heeft zijn voordelen. Echter: de man en zijn gebruiksaanwijzingen. Met hier een daar een Boekelose meneer met…
Lees meer → -
DAG EN DANK!
Simone Derksen (52 ondertussen) Bedankt de lezers van haar columns in Boeke-Loos. Het huis-aan-huis blad voor de dorpsbewoners. Dankjewel Jolanda van Heertum. Jij belde mij, als lid van de (toenmalige) redactie van Boekel-Loos om te vragen of ik een column wilde schrijven. Met een link naar Boekelo. Het overviel mij. Dankjulliewel: Zanja Monnink, Ingrid Kuster en Lilian Reinalda die mij uitdaagden en een vrijbrief gaven. Ja, natuurlijk was ik wel een beetje trots, al siert bescheidenheid de mens. Maar er was ook twijfel. Ik…
Lees meer → -
DORP BOEKELO
‘Mijn dorp’ sinds 2007 Met een aangebouwde nieuwbouwwijk welk zorgde voor behoud van voorzieningen. Maar ook wezenlijke veranderingen teweeg bracht. Een dorp met veel verenigingen. Roddel en achterklap, goede buren en hechte vriendschappen. Ik heb het dorp lief. Maar er is ook verbazing en verwondering. “Wil je er een column over schrijven?”, vroeg de redactie van het plaatselijke, goed gelezen maandelijkse huis-aan-huis blad. Ja, dat wilde ik wel. Voor een seizoen. Het bracht mij veel, (h)erkenning, reacties. Som ook kritiek….
Lees meer → -
Herinneringen, liefde(s)-, verdriet & muziek
Muziek. “Ach, ik houd er niet zo van”, riep ik altijd. Totdat, ruim een jaar geleden, iemand mij vroeg eens echt te gaan luisteren. Alleen: met een koptelefoon op. Liggend op de bank. Geen mails wegwerken, geen TV, zelfs geen kind (noch kraai ;). Zo scrol je door muzieklijsten. En komen er herinneringen boven. Wat hebben we gefeest! Van carnaval tot in (vakantie)disco’s. Weten jullie nog? De Lambada? 1989 Of, het kan altijd gekker, ‘Hey Macarina’. In 1996 tijdens de…
Lees meer →
Social media